Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Vakantie, reis verhalen, leuke campings of plekken gezien?
Vertel het hier in de herberg
Gebruikersavatar
leof
Weet waar de werkplaatsboeken liggen
Berichten: 932
Lid geworden op: 20 aug 2008 09:31

Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door leof »

We zijn net terug van weer een reis naar Turkije. Maar liefst 9 weken waren we onderweg. Tot de Syrische, Irakese en Iraanse grens aan toe. Onze bus (inmiddels tot 'berggeit' omgedoopt) deed het weer uitstekend. Een paar dingetjes gingen er mis.
Ik hoop hier binnenkort het verslag van deze reis te plaatsen met foto's. Eentje krijg je hier alvast te zien:
Afbeelding
Wat een land! Wat een overweldigende natuur! Wat een gave pleisterplaatsen! Wat een gastvrije mensen!
Groeten,
Leo F
----------------------
T3 1985 1Y 1.9D
Gebruikersavatar
tifrajo
Weet waar de werkplaatsboeken liggen
Berichten: 860
Lid geworden op: 22 jan 2009 11:09
Locatie: Rotterdam
Contacteer:

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door tifrajo »

Ik kijk er naar uit [[thumbup]]
Vriendelijke groeten,
Frans Willem Arnold Jonker V.W.W.G.

Als ik niet sleutel aan de club joker, doe ik dit: http://www.fransjonker.exto.nl
Gebruikersavatar
Theo Postma
Is een goede vriend van het Forum
Berichten: 14969
Lid geworden op: 27 okt 2006 23:46

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door Theo Postma »

ik ook [[thumbup]]

Theo
Gebruikersavatar
leof
Weet waar de werkplaatsboeken liggen
Berichten: 932
Lid geworden op: 20 aug 2008 09:31

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door leof »

Eigenlijk wilden we naar Syrië en Jordanië. Maar met dat gedoe in Syrië verwachtten we dat dat wel eens niet door zou kunnen gaan. Toen we in Turkije via internet hadden gezien hoe het in Syrië was, hebben we dat plan laten varen en zijn in Turkije gebleven. Ik beschrijf hieronder niet elke plaats waar we zijn geweest, maar alleen die waarover iets interessants is te zeggen of tonen.

Omdat we al zo vaak in Turkije zijn geweest, valt het met de voorbereiding van zo’n verre reis eigenlijk wel mee. We vertrouwen op onze bus en tot op heden heeft hij ons niet in de steek gelaten. Ondanks de vele kilometers die we al met haar maakten (Sicilië, Turkije, Griekenland). We zorgen wel voor een deugdelijk onderhoud, maar echt grote reparaties zijn tot dusver uitgebleven. Ik heb wel wat reserve-onderdelen (o.a. diesel-leidingen, gaskabel) en wat gereedschap bij me.
We wilden eerst Praag bezoeken, dus zouden we daar eerst naar toe gaan. Vervolgens zouden we via Slowakije, Hongarije, Servië en Bulgarije naar Turkije rijden. Later besloten we een andere route terug te nemen: via Griekenland, Albanië, Montenegro, Kroatië, Slovenië, Oostenrijk en Duitsland.

Praag kan je makkelijk in 2 dagen bereiken. We vertrokken op 4 april. De lucht was blauw, de wind van achter was koud maar we ‘vlogen’ naar Praag. De eerste nacht in Duitsland kampeerden we wild in de buurt van Leipzig. Het was ’s nachts tegen het vriespunt, maar we zijn er redelijk op ingericht, al hebben we geen kachel gebruikt. De volgende dag bleek dat het laadstroomcontrolelampje ging branden BOVEN een bepaalde snelheid. Daar werd ik niet vrolijk van temeer ik de dynamo een half jaar geleden nog had laten reviseren. Enfin maar eens afwachten. Voorlopig laadt hij nog als ik niet harder dan 90 km/u rij.
Komen we op de camping Sunny Camp in Praag aan, blijkt er niet één maar blijken er zelfs twéé wieldoppen te ontbreken! Bij een omleiding over een slechte weg waren ze er blijkbaar afgevlogen, zonder dat ik het in de gaten had. Een bus met ontbrekende wieldoppen is natuurlijk géén gezicht! Nu had ik dit al eerder met één wieldop aan de hand gehad in Griekenland, maar toen vond ik hem nog terug. Met dit in het achterhoofd had ik drie van dezelfde wieldoppen van een mede forum-lid overgenomen. En daarvan had ik er één meegenomen. Maar ik kwam er nog steeds een tekort. De rest van de vakantie heb ik het dus met drie wieldoppen moeten doen:
Afbeelding
Praag is een hele mooie stad, vooral als je van Jugendstil houdt zoals wij. Wij hebben natuurlijk ook de burcht en de rest bekeken. De moeite van het omrijden waard!
Afbeelding
Minder de moeite waard is de autoweg naar Slowakije. Een soort wasbord met elke 10 meter een gigantische richel, vooral op de rechter rijstrook. En dat is waar wij T3-rijders toch tot veroordeeld zijn nietwaar? Ook laten ze je nog flink betalen voor het gebruik van zo’n weg: € 10,50 kost het vignet. Toch is dit systeem doorgaans goedkoper dan wanneer je voor losse stukken weg moet betalen omdat je bij vignetten altijd in het goedkoopste tarief valt met je bus. Met gewone tol kom je meestal een of twee klassen hoger uit.
Als je door zoveel landen rijdt, is de tol dus een kostenpost om rekening mee te houden:
- Tsjechië: € 10,50
- Slowakije: € 7,00
- Hongarije: € 7,50
- Servië: € 40,00 (van grens-Hongarije tot grens-Bulgarije)
- Bulgarije: € 6,00
- Turkije: € 30,00 (visa voor 2 personen) + € 0,01 per km voor gebruik autoweg
- Griekenland € 5,60 voor de hele Odos Egnatia (Turkse grens-Igoumenitsa)
- Montenegro: € 10,00 (Ecotax)
- Kroatië: € 0,10 per km voor gebruik autowegen. Dit hakt er aardig in.
- Slovenië: € 15,00
- Oostenrijk: € 7,90 (Vignet) + € 8,50 (Karawankentunnel) + € 6,50 (Tauernautobahn)
De meeste landen hanteren een vignet, behalve Servië, Griekenland, Kroatië en Turkije. Turkije had een ticketsysteem, maar tegenwoordig moet je een prepaid chipkaart kopen. Die kost € 10,00 en bevat € 7,50 tegoed. Maar het gebruik is goedkoop. Hoe anders in Servië! Afzetters en nog slechte wegen bovendien! In Kroatië draaien ze je ook een poot uit. Zijn ze in Nederland, Duitsland en België nou gek? Hongarije pakt het volgens mij het slimste aan: niks vignet, ze zetten je gewoon in de computer met je kenteken. Controle kan dan veel makkelijker plaatsvinden. En controleren doen ze!
Afbeelding
Maar goed. Je wilt naar Turkije en dan mag het wat kosten. Campings laat je zoveel mogelijk links liggen of ze zijn er helemaal niet en dat scheelt natuurlijk ook een aardige duit.

Na Praag kwamen er drie lange rijdagen. Landschappelijk is het helaas niet bijster interessant of het zou het grensgebied tussen Servië en Bulgarije moeten zijn. Veel T3’s hadden wij tot dusver niet gezien. In Bulgarije een enkele en dat was het dan. Aan het groene landschap en de natte velden kon je zien dat er heel wat regen was gevallen.

Het laadstroomcontrolelampje bleef trouw branden boven een bepaalde snelheid. Alleen werd die snelheid steeds lager en in Bulgarije ging het boven de 50 km/u al branden. Nadat we de Turkse grens hadden gepasseerd en een eerste overnachting hadden gehad, ging het zelfs helemaal niet meer uit. Dus wij naar een Oto Elektrik in Keșan. Die jongens zitten met tientallen op een soort industrieterreintje (Turks: ‘sanayi’) en hebben elk een vierkante werkplaats van ca. 8x10m. Van alles kun je daar gedaan krijgen, niet alleen op autogebied, maar ook andere specialisten, zoals lasbedrijven, kozijnenmakers etc. Je bent meteen aan de beurt want ze zitten gewoon op je te wachten. Wij gingen dus naar de eerste de beste en lieten ons probleem zien. De dynamo werd snel uitgebouwd en uit elkaar gehaald. Het bleek dat het voorste lager met veel ruimte in het deksel zat. Het deksel was uitgeleuterd zogezegd. Ook was een koolborstel kapotgegaan. Nadat onze monteur met grof geweld het kapotte lager van de as had verwijderd gingen we samen naar een collega Oto Elektrik om te kijken of er een passend ander deksel was te vinden. En dit was zowaar aanwezig inclusief lager! Dat scheelt natuurlijk een heel stuk. De kapotte koolborstel werd gewoon door een los ander exemplaar vervangen en het draadje met een gigantische, in een gasvlam verhitte, soldeerbout vastgesoldeerd. Nadat de zaak weer in elkaar was geschroefd bleek hij het weer uitstekend te doen. Dat is nu Turks vakmanschap. Kosten € 45,00. En je wordt meteen geholpen en staat met een uurtje weer buiten! Kom daar in Nederland eens om! (Ik gebruik steeds 2 Turkse Lira voor 1 euro. Dat is eigenlijk niet goed want een Lira is eigenlijk maar ca. € 0,42).

Waren we tot nu met een blauwe lucht en harde wind mee naar Turkije gezeild, nu was het regenachtig. Vanwege het weer besloten we om het oorspronkelijke plan om rechtstreeks richting Syrië te rijden te veranderen door naar het zuiden te rijden. En via Gelibolu (Galipoli) en Çanakkale rijden we naar de opgraving Sardis en de volgende dag naar de opgraving Aphrodisias. Daar hadden we een heel dispuut met de uitbaters van een parkeerterrein. Die jongens wilden niet minder dan € 5,00 hebben om de bus te parkeren. Daarvoor werd je ook met een traktor naar de kassa van de opgraving gebracht. Nou is € 5,00 voor Turkse begrippen een aardige som en wij wilden daar dan ook niet aan meedoen. Geen Turk die er aan zou denken om dat te betalen. Dat is je reinste toeristen-afzetterij. Wij zetten de bus dus voor een restaurant in de buurt en dronken daar voor € 2,50 koffie. Parkeren inbegrepen!
Afbeelding

We rijden door het binnenland naar de zuidkust . Sommige bergen zijn met sneeuw bedekt. We bezoeken de opgraving Arykanda (aanbevolen!) en rijden dan door naar een van onze vaste stekken: Cıralı. Een van de mooiste in Turkije maar het wordt wel steeds drukker.
Afbeelding

Het waait hier de tweede dag zo hard dat de hondenmand, die nog buiten stond, tijdens onze afwezigheid is weggewaaid. Omdat we er pas achter komen als we naar bed gaan, vinden we de mand niet meer terug.
Als we na drie nachten doorgaan via Antalya, regent het pijpestelen. Dat is trouwens niet de eerste keer. En ook niet de laatste. Het weer zou wel wat beter mogen worden. Maar zoals zal blijken, bleef het een beetje onstandvastig met veel wisseling van weertype. ’s Ochtends in de korte broek, ’s middags met de fleecejack of zelfs buien.
Tijdens onze vakanties zoeken we ook naar vogels. Turkije heeft wat dat betreft heel veel te bieden. We hebben weer diverse soorten gespot, die we nooit eerder zagen. Hieronder de zwarte ooievaar, vorkstaartplevier, bonte ijsvogel, bruinkeelortolaan, Arabische buulbuul en de rotsmus. En natuurlijk de veelvoorkomende zwartkopgors, bijeneter en scharrelaar. Ook is de blauwe rotslijster, putter en de hop vaak te zien. We konden ook de wielewaal nu eens goed bekijken. Meestal zit die verscholen in hoge bomen maar dit keer liet hij zich goed zien. Magnifieke vogel!
Afbeelding

De vogel links op de foto is de zwarte ooievaar, de andere is een gewone ooievaar.
Dan komen we in Anamur waar we op de opgraving enkele nachten doorbrengen. Het weer wisselt nogal.
Afbeelding

Omdat het in Yumurtalık mooi weer is blijven we ook daar enkele nachten. De plaats ligt zo’n beetje in de oksel van de Middellandse Zee.
Afbeelding

In Yeșemek is een alleraardigst openluchtmuseum waar je kunt zien hoe vroeger (ca. 1000 v.Chr!) beelden werden gemaakt. Dit ‘atelier’ kon op bestelling beelden leveren en er zijn vele beelden te zien die nog niet af zijn. In het voorbeeld op de foto een leeuw, maar ook sfynxen, beren en strijdwagens werden gemaakt.
Afbeelding

In het straatbeeld van een stad in Turkije overheersen de in Turkije gemaakte Tofaș en Renaults. Veel oude modellen rijden nog rond. Maar je ziet ook wel modernere typen. Hier twee Renaults 12 naast een Tofaș. De foto is gemaakt in șanliurfa.
Afbeelding

Zo’n Tofaș heb ik meermalen gehuurd tijdens eerdere vakanties en het zijn ruime, comfortabele auto’s. Hij lust wel een flinke slok benzine. En die is duur! Als je de eerste keer tankt in Turkije schrik je van het bedrag dat je moet afrekenen. De meest gehanteerde prijs voor een liter diesel is TL 3,57, dat is € 1,60. Als je de tank volgooit kost dat meer dan 100 euro! Er kunnen wel behoorlijke prijsverschillen zijn. De laagste prijs die we zagen was TL 2,99 en de hoogste was TL 3,70. De voorheen nog verkrijgbare, wat goedkopere, ‘plattelands-diesel’ bestaat niet meer. Het is allemaal eurodiesel geworden. Een troost: benzine is nog duurder, ca. € 1,80. We hebben wel besloten onze snelheid te matigen om zodoende brandstof te besparen. En het loont om bij elke goedkope pomp te tanken of het nu nodig is of niet. Je ziet wel benzinestations van enkele van de gevestigde merken maar ook vele van onbekend merk of merkloos. Kennelijk heeft de crisis flink toegeslagen want van elke 10 stations die je tegenkomt zijn er maar een of twee ook daadwerkelijk in gebruik. LPG-stations zijn er in overvloed en dat is met die brandstofprijzen niet verwonderlijk. Makkelijk als je een LPG-tank hebt om te koken zoals wij. Een liter LPG kost ca. TL 2,15.
Iets voorbij Urfa is de opgraving Zeugma. Een mooi gebied aan de Eufraat. En het land van de pistache-noten. Hier staan we tussen pistache-boompjes.
Afbeelding

Omdat dit stuk nog tot het opgravingsterrein hoort komst ’s avonds de Jandarma langs met de mededeling dat we weg moeten. Ze zijn keurig en erg voorkomend en rijden ons voor naar een alternatieve plek, die ook prima is. De jeeps waar de Jandarma vroeger in reed zijn vervangen door Japanse auto’s en ze hebben tegenwoordig een computer aan boord. Naast de Jandarma (Landelijke politie maar ook leger) is er nog de lokale politie in de grotere plaatsen. Veel meer dan controleren op snelheid lijken die niet te doen. De Jandarma komt altijd met een man of 6 en hebben hun automatische wapens altijd schietklaar in de hand.
Afbeelding

De volgende foto is gemaakt in de buurt van Mardin. Je komt dan al aardig dicht bij de Syrische grens. Ezels als lastdier zie je nog regelmatig, al zijn het vrijwel altijd ouderen die ze gebruiken. Ook paarden (als transportmiddel) zie je in het oosten van Turkije geregeld.
Afbeelding

De weg naar șırnak loopt zowat over de Syrische grens en ziet er zo uit:
Afbeelding
Allemaal prikkeldraad met (meest onbemande) uitkijktorens. Ook staan er borden dat er mijnen liggen. We komen nu echt in het oosten van Turkije. Je vraagt je misschien af waarom de route langs de Syrische grens hebben genomen. Het antwoord is eenvoudig: omdat dit een van de weinige routes is, die we niet eerder reden. Landschappelijk wordt het pas na șırnak interessant. Gigantische bergen rijzen op en het landschap wordt woester en woester.
In de zomer is het in Turkije natuurlijk erg heet. Veel vrachtwagenchauffeurs trachten de hitte wat buiten te houden door het raamoppervlak zo klein mogelijk te maken. Of het ook veiliger is….
Afbeelding

Naarmate we nog oostelijker komen zien we meer checkpoints van de Jandarma. Ze zijn steeds erg vriendelijk. We hoeven zelden de zijdeur te openen. Wel worden steeds de paspoorten ingenomen en via de computer gecontroleerd. De wegen wordt wel behoorlijk slechter hier in het oostelijkste deel van Turkije. In de bergen zijn de wegen nog nauwelijks gerepareerd na de beschadigingen die ze ongetwijfeld in de winter hebben opgelopen. Het zal hier dan flink sneeuwen en vriezen denk ik. Als ik al te optimistisch door een plas water rij, blijkt er een flink groot gat in de weg te zitten. Na een visuele inspectie en voelen of er iets in het rijgedrag is veranderd, lijkt er geen schade te zijn opgetreden. Hetzelfde geldt de volgende dag als we door een diep zandspoor moeten. Ik stop, haal diep adem en geef gas. We horen dat diverse delen van de bus over het hogere middenstuk schuren. Gelukkig is dit van niet al te hard zand. We komen er door. Na inspectie blijkt er niets verbogen of gescheurd te zijn en alles werkt nog zoals het hoort.

Dan komen we over de eerste pas. Hier is het weer nog goed.
Afbeelding

Maar dan over pas nummer 2:
Afbeelding
Aanvankelijk was het alleen regen maar naarmate we de top naderen wordt het regelrechte sneeuw. Met 2.730m is dit de hoogste pas die wij ooit met onze berggeit passeerden. Hij ligt tussen Hakkari en Van. Als het voorbij kasteel Hosap ophoudt met regenen is het hoog tijd een slaapplaats te zoeken. Dat wordt middenin de prairie. Vergeet ook niet dat dit op 2.000 m hoogte ligt. Je rijdt als het ware over het dak van de bergen.
Afbeelding

Pas bij Van zullen we iets afdalen naar het Van-meer dat op 1.700 m ligt. Maar eerst passeren we de opgraving Cavuștepe, waarbij je de versgevallen sneeuw op de achtergrond duidelijk kunt zien. Nadat we inkopen in het drukke Van hebben gedaan rijden we naar een plek aan de noordoostzijde van het meer bij kasteel Amık.
Afbeelding

Van hieruit kun je duidelijk de besneeuwde top van de Suphan zien, met 4.048m de op een na hoogste berg van Turkije. De hoogste is met 5.137m de Ararat, die hier niet ver vandaan ligt. Die zagen we al enkele keren en slaan we nu over. Ook het paleis van Ishak Pașa slaan we dit keer over.
Afbeelding

We verblijven op nog twee plaatsen langs het meer. Het meer is bijna geheel omgeven door besneeuwde bergen. Foto’s kunnen helaas de werkelijkheid zelfs niet benaderen. In het echt is het adembenemend.
Afbeelding

We wandelen over het oude kerkhof van Ahlat. Hier staan ook tal van türbes, grafmonumenten uit de Selsjoekse periode (ca. 1.200 n.Chr.).
Afbeelding

Het Van-meer staat er om bekend dat het alkalihoudend is. Dit betekent dat je er je kleren kunt wassen zonder zeep. Dat hebben wij natuurlijk gedaan. Het resultaat viel wel iets tegen. Omo doet het duidelijk beter. Wel heb ik hier de bus gewassen en ook de vloerbedekking in het meer gehad.
Afbeelding

Toen we ’s avonds in bed lagen deed zich een vervelend incident voor. Ik weet niet hoe laat het was maar we sliepen al een poosje toen de Jandarma kwam. Ik mijn bed uit. Ze hadden een burger bij zich die gebrekkig Engels sprak en daaruit leidde ik af dat ze ons al eerder gespot hadden. De man probeerde duidelijk te maken dat we hier weg moesten. Op de vraag waarom kwam het antwoord dat het gevaarlijk was. Wat was er dan gevaarlijk? “Terreur” was het antwoord. Na nog enig gedelibreer zei ik dat we niet weg wilden omdat het pad waarlangs we gekomen waren in het donker te gevaarlijk was om te berijden. De leider van het stel belde met een of andere baas en we mochten uiteindelijk blijven staan maar moesten de volgende ochtend meteen vertrekken.
Het werd toch wel tijd om het Van-meer te verlaten en de volgende ochtend vertrokken we naar Bitlis. Zo’n typisch Turkse plaats is een belevenis. Ik heb er nieuwe schoenveters gekocht en een nieuwe batterij in mijn horloge laten zetten. Je hebt steeds kinderen om je heen want met een hond aan een lijntje trek je behoorlijk de aandacht.
Afbeelding

Vandaar ging de reis verder richting Diyarbakır. Het centrum van de Koerden in Turkije. Omdat het slecht weer was en de omgeving niet heel inspirerend zichten we naar een bezienswaardigheid om daar te overnachten. We vonden op de kaart een kasteel en reden er naar toe, de laatste kilometers over een pad. Het bleek dat het kasteel niet per auto te bereiken was. Omdat het steeds harder begon te waaien besloten we bij een boer te vragen of we op zijn erf mochten parkeren. Het mocht. En zo heb je het zoveelste contact met de gastvrije bevolking van Turkije. Ze staan dan ’s morgens natuurlijk wel aan je deur.
Afbeelding

Diyarbakır is bekend om zijn bazalten muren. Het is een levendige maar wat rommelige stad. Heel anders dan Kayseri waar we later nog zouden komen. Ik liet er mijn schoenen poetsen en we dronken thee in de bazar.
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Dan gaan we verder naar weer een heel mooi gebied: dat van de Nemrut Daǧi. Je kent het wel van die grote koppen boven bij een grafheuvel. Maar de omgeving is minstens net zo mooi. Eerst ga je met de pont.
Afbeelding
Afbeelding
Dan heb je een mooie canyon.
Afbeelding
En de prachtige Nemrut. Deze bezochten we dit keer niet, maar voor wie naar Turkije gaat: Sla Cappadocië en de Nemrut niet over. ’t Is wat ver maar dan heb je ook wat. De foto is van een eerdere vakantie.
Afbeelding

Niet ver van Kayseri ligt de prachtig gerestaureerde Karatay kervanserai. We bekeken hem goed van binnen en van buiten. En we sliepen er naast in de bus. Niet de meest hadige plek want het gebouw ligt in een dorp, maar goed, je kunt niet altijd alles hebben.
Afbeelding

We besluiten nu om Turkije via Ankara-Istanbul te verlaten en naar Griekenland te gaan. Maar eerst overnachten we nog in de buurt van Tekirdaǧ. Turkije is het land van de busjes natuurlijk. De dolmuș. Ze zijn er in veel soorten. De Ford Transit voert de boventoon maar persoonlijk vind ik de Deutz Otokar het mooiste:
Afbeelding

Als we in Griekenland komen hebben we de klamboe weer nodig. Wij kunnen ons een vakantie zonder een klamboe niet voorstellen. Op de volgende, weinig flatteuze, foto, zie je hoe er dat uitziet.
Afbeelding

De klamboe hebben wij via internet gekocht en is voor een eenpersoons bed. Nou is dat een beetje te groot voor de bus maar toch worden muggen en ander vliegend ongedierte zeer effectief tegen gehouden. Mooi is anders, maar het werkt 100%. Hij hangt met drie wasknijpers aan de gordijnspiraal aan het hoofdeind en met het voeteneind aan twee haakjes. Onder het rijden maken we alleen het voeteneind los en rollen de boel op tegen het hoofdeind.

Je ziet op de foto nog een ander onmisbaar attribuut. Dat is het Ikea-lampje op zonne-energie. Er zitten drie oplaadbare penlights in, in een verwijderbare behuizing, voorzien van zonnecellen. Die behuizing ligt dus overdag achter de voorruit. Perfect om op je tafel buiten te zetten of bij te barbecueën. Ik heb hem zelfs als zoeklicht gebruikt om de hondenmand op te sporen. Hij heeft een zeer lange en flexibele pijp waarmee je het licht alle kanten op kunt richten. Een must voor nog geen € 15,00.
In Griekenland en de landen daarna hebben we eigenlijk alleen nog maar wat geluierd. Voor zover het weer het toeliet natuurlijk, want dat was lang niet altijd OK. Na een stop van 2 nachten in de buurt van Kavala rijden we de hele Odos Egnatia af naar Igoumenitsa. Dit is een eldorado voor campers met zeer veel wildkampeerplaatsen direct bij het strand. Onderweg deed het laadstroomcontrolelampje weer van zich spreken. Inderdaad: alleeen boven een bepaalde snelheid.
Afbeelding

Na weer twee nachten gaan we door naar Albanië via het bekende vlot bij Butrint. Ja, dat ding daar op de achtergrond.
Afbeelding

In Albanië heb ik wel een tiental T3’s gespot. Hier zie je er eentje, ex Stadtwerke Duisburg AG.
Afbeelding

Ook in Montenegro en Kroatië zagen we nog de nodige T3’s. In Brijesta op Peljesac bleven we twee nachten. Heerlijk rustig is het daar.
Afbeelding

Op Krk in Kroatië was het weer niet zo OK.
Afbeelding

Dan maar door naar Salzburg. Kunnen we die stad ook eens bekijken en misschien kan ik die dynamo nog eens controleren. Daar aangekomen heb ik de spanningsregelaar verwijderd. Wat bleek? De tweede koolborstel was beschadigd en het draadje los. Met hulp van de campingmensen kon ik nog dezelfde dag een vervangend exemplaar ophalen in Salzburg. Origineel Bosch. Met bijbehorende prijs (€ 58,15). Monteren, probleem weg. Als ik thuis ben zal ik het nog eens goed nazien, want iets zit er m.i. nog niet goed.

Na twee nachten in Salzburg op naar huis! Geslapen in de Taunus. Wild. Perfecte locatie.
Afbeelding

En zo reden we zondag 5 juni rond 12.00 uur bij Arnhem de grens weer over. Op het stuk A3 daarvoor spotten we minstens 15 T3’s. Waarschijnlijk een klubje. Maar ook tussen Arnhem en Utrecht zag ik er nog 4. Het weer was nog steeds zoals het de hele vakantie was: wisselvallig. Maar toch hebben we genoten.
Groeten,
Leo F
----------------------
T3 1985 1Y 1.9D
Gebruikersavatar
RVB
Wandelende vraagbaak
Berichten: 2308
Lid geworden op: 02 jan 2010 17:38
Locatie: den haag

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door RVB »

Prachtig verhaal. Mooie foto's. Ik heb genoten. [[thumbup]] gr. Rolf
Gebruikersavatar
Theo Postma
Is een goede vriend van het Forum
Berichten: 14969
Lid geworden op: 27 okt 2006 23:46

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door Theo Postma »

Erg mooi reis verslag Leo [[thumbup]]

Ik had wel wat problemen om de foto's te down loaden, duurde erg lang voordat de server reageert.
Gebruikersavatar
reindert
Kent nu bijna alle onderdelen nummers
Berichten: 1413
Lid geworden op: 12 jul 2010 15:38
Locatie: westland

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door reindert »

Schitterend, zowel de foto's als het verslag! Dat wil ik ook nog wel een keer doen! :)
groeten,

Reinier
T3 Syncro 1985 laagdak camper, Subaru EJ22 motor, voor- en achter sper, ontkoppelaar en nog lang niet uitgeknutseld!
theKiD
Berichten: 12
Lid geworden op: 14 apr 2011 04:26
Locatie: Chillburg

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door theKiD »

reindert schreef:Schitterend, zowel de foto's als het verslag! Dat wil ik ook nog wel een keer doen! :)
Dit dus [[thumbup]]
Weesch gegroet,
John aka JohnniX

"I've been playing with fire all my life, but I never got burned"
Gebruikersavatar
Theo Postma
Is een goede vriend van het Forum
Berichten: 14969
Lid geworden op: 27 okt 2006 23:46

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door Theo Postma »

Ben ik nu de enigste die problemen ondervind met de foto's van dit mooie verslag?
Ik hoor er niemand over, behalve ik zelf :D

Theo
Gebruikersavatar
Bob
Wandelende vraagbaak
Berichten: 3967
Lid geworden op: 22 jun 2007 20:54
Locatie: Kampen

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door Bob »

Ik heb er geen problemen mee. [[thumbup]]
Bob

2.5 TDI 2008
Gebruikersavatar
tifrajo
Weet waar de werkplaatsboeken liggen
Berichten: 860
Lid geworden op: 22 jan 2009 11:09
Locatie: Rotterdam
Contacteer:

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door tifrajo »

Bij mij werkt het prima Theo
Vriendelijke groeten,
Frans Willem Arnold Jonker V.W.W.G.

Als ik niet sleutel aan de club joker, doe ik dit: http://www.fransjonker.exto.nl
youpie123
Wandelende vraagbaak
Berichten: 3652
Lid geworden op: 13 feb 2009 21:03

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door youpie123 »

Het duurt even voordat alle beelden zijn geladen maar het is weer een tof verslag Leo [[thumbup]] [[thumbup]] [[thumbup]]
een groet van Joep
_______________________________________________________________________
VW T3 KY 1,7 ltr Diesel 1989 - zelfbouw camper
Gebruikersavatar
tifrajo
Weet waar de werkplaatsboeken liggen
Berichten: 860
Lid geworden op: 22 jan 2009 11:09
Locatie: Rotterdam
Contacteer:

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door tifrajo »

Dat was een superrit,
ik ben nooit verder dan iets oostelijker dan de lijn Trapson/Mersin geweest, met een Mercedes stationcar als camper.
Vriendelijke groeten,
Frans Willem Arnold Jonker V.W.W.G.

Als ik niet sleutel aan de club joker, doe ik dit: http://www.fransjonker.exto.nl
Gebruikersavatar
Wout en Anja
Weet waar de oliepeilstok zit
Berichten: 84
Lid geworden op: 29 mei 2010 21:24
Contacteer:

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door Wout en Anja »

Mooi verhaal, bedankt er voor.
Zelf waren we afgelopen winter in Turkije, als je wilt kun je ook die belevenissen, weer héél anders, bekijken op:

http://www.Wout-en-Anja-en-Lotje-met-hu ... Jouwweb.nl

Wout en Anja.
Gebruikersavatar
tifrajo
Weet waar de werkplaatsboeken liggen
Berichten: 860
Lid geworden op: 22 jan 2009 11:09
Locatie: Rotterdam
Contacteer:

Re: Opnieuw met de 'berggeit' naar Turkije

Ongelezen bericht door tifrajo »

Hallo Wout en Anja,
Leuke website, mooie reizen.
Vriendelijke groeten,
Frans Willem Arnold Jonker V.W.W.G.

Als ik niet sleutel aan de club joker, doe ik dit: http://www.fransjonker.exto.nl
Plaats reactie