Timmelsjoch, beelden, strand en toch nog met een kreupele bus thuiskomen
Geplaatst: 13 nov 2019 15:48
Ja, hoe is dat mogelijk zou je denken. Nou dat ging als volgt.
We reden op 11 september richting Italië. Eerder al hadden we de Alpen gekruisd over de Splügenpas, de Penserjoch en de Stelvio. Dus dachten we nu dat het tijd was voor de Timmelsjoch. Bovendien staan er op en over de pas een paar aardige architectonische leukigheden. Ook is er een motormuseum. De weg over de pas is privé, dus je moet wel tol betalen: € 16,00. Het weer was meer dan uitstekend en we waren zondagochtend de 14e om 09.00 uur op de pas. Na het passeren van het tolstation/motormuseum zagen we algauw het eerste gebouwtje:
En even later de pas zelf:
De beklimming van de pas is minder heftig dan de Stelvio (2.757 meter) maar met 2.509 meter toch een aardige kluif. Aanbevolen, zeker als je motorliefhebber bent. Bij de afdaling ga je nog over de Jaufenpas. Wat onze hond hier dacht te vinden blijft nog een raadsel:
En daarna passeerden we nog de typische Dolomieten:
In Italië zijnde hebben we diverse beeldenparken bezocht. Ik weet het, je moet er liefhebber van zijn maar hier een paar voorbeelden:
Wat in Italië opviel is dat de wegen er wel erg slecht zijn. Als ze dat willen oplossen hebben ze veel geld en tijd nodig. Ook is de mentaliteit op de weg niet te vergelijken met Nederland of Duitsland. In Griekenland zijn veel automobilisten ook niet erg gedisciplineerd, maar daar rijden onnoemelijk veel minder auto’s dan in Italië (met z'n ultra-korte in- en uitvoegstroken).
Toen we genoeg hadden van de beelden zijn we van Bari overgestoken naar Patras op de Peloponnesos. Dat is puur voor het strand met mooi weer. Daar kunnen we geen genoeg van krijgen.
De weg naar huis ging geheel over land. Eerst reden we vanuit de Peloponnesos in twee dagen naar het begin van de tolweg in Macedonië. Vandaar helemaal over autosnelwegen naar huis. Maar bij de grens tussen Kroatië en Slovenië ging het mis. We stonden voor de grenscontrole toen ik de bus niet meer in de eerste versnelling kreeg. Alleen nog door de motor uit te zetten en hem in z’n één te zetten en dan weer te starten lukte dat. Eerst gekeken naar het vloeistofniveau achter het instrumentenpaneel. Dat was wel wat gezakt. Al rijdende kwam ik er achter dat het pompen met het koppelingspedaal averechts werkte. Hoe minder ik het pedaal gebruikte hoe vaker de zaak normaal ontkoppelde. Pas na enkele malen het pedaal te gebruiken of ingedrukt te houden, trad het probleem op. Zo ben ik dus naar huis gesukkeld en omdat we louter op snelwegen reden gaf dat weinig problemen. Alleen in de file was het wat lastiger.
Ik ga ervan uit dat er ergens een lekje zit. Veel zakt het vloeistofniveau niet. Heb al bij de gever en nemer gekeken maar die leken me droog. Misschien in de leiding van voor naar achter. Als dat zo is dan heb ik nog geluk gehad dat het maar een heel klein gaatje is. Met een groter gat was het nooit gelukt naar huis te rijden zonder reparatie.
Overnachtingen tijdens zo’n terugreis zijn niet altijd even prettig. Het is over het algemeen koel, om niet te zeggen koud. Vaak regenachtig of veel wind. En zes dagen achtereen alleen maar in de auto zitten is toch ook niet je van het. Misschien volgend jaar toch maar met de boot terug naar Italië.
Het weer was bijna de hele reis mooi. Goede temperaturen en weinig neerslag. Warm zeewater. Griekenland blijft toch een favoriete bestemming!
We reden op 11 september richting Italië. Eerder al hadden we de Alpen gekruisd over de Splügenpas, de Penserjoch en de Stelvio. Dus dachten we nu dat het tijd was voor de Timmelsjoch. Bovendien staan er op en over de pas een paar aardige architectonische leukigheden. Ook is er een motormuseum. De weg over de pas is privé, dus je moet wel tol betalen: € 16,00. Het weer was meer dan uitstekend en we waren zondagochtend de 14e om 09.00 uur op de pas. Na het passeren van het tolstation/motormuseum zagen we algauw het eerste gebouwtje:
En even later de pas zelf:
De beklimming van de pas is minder heftig dan de Stelvio (2.757 meter) maar met 2.509 meter toch een aardige kluif. Aanbevolen, zeker als je motorliefhebber bent. Bij de afdaling ga je nog over de Jaufenpas. Wat onze hond hier dacht te vinden blijft nog een raadsel:
En daarna passeerden we nog de typische Dolomieten:
In Italië zijnde hebben we diverse beeldenparken bezocht. Ik weet het, je moet er liefhebber van zijn maar hier een paar voorbeelden:
Wat in Italië opviel is dat de wegen er wel erg slecht zijn. Als ze dat willen oplossen hebben ze veel geld en tijd nodig. Ook is de mentaliteit op de weg niet te vergelijken met Nederland of Duitsland. In Griekenland zijn veel automobilisten ook niet erg gedisciplineerd, maar daar rijden onnoemelijk veel minder auto’s dan in Italië (met z'n ultra-korte in- en uitvoegstroken).
Toen we genoeg hadden van de beelden zijn we van Bari overgestoken naar Patras op de Peloponnesos. Dat is puur voor het strand met mooi weer. Daar kunnen we geen genoeg van krijgen.
De weg naar huis ging geheel over land. Eerst reden we vanuit de Peloponnesos in twee dagen naar het begin van de tolweg in Macedonië. Vandaar helemaal over autosnelwegen naar huis. Maar bij de grens tussen Kroatië en Slovenië ging het mis. We stonden voor de grenscontrole toen ik de bus niet meer in de eerste versnelling kreeg. Alleen nog door de motor uit te zetten en hem in z’n één te zetten en dan weer te starten lukte dat. Eerst gekeken naar het vloeistofniveau achter het instrumentenpaneel. Dat was wel wat gezakt. Al rijdende kwam ik er achter dat het pompen met het koppelingspedaal averechts werkte. Hoe minder ik het pedaal gebruikte hoe vaker de zaak normaal ontkoppelde. Pas na enkele malen het pedaal te gebruiken of ingedrukt te houden, trad het probleem op. Zo ben ik dus naar huis gesukkeld en omdat we louter op snelwegen reden gaf dat weinig problemen. Alleen in de file was het wat lastiger.
Ik ga ervan uit dat er ergens een lekje zit. Veel zakt het vloeistofniveau niet. Heb al bij de gever en nemer gekeken maar die leken me droog. Misschien in de leiding van voor naar achter. Als dat zo is dan heb ik nog geluk gehad dat het maar een heel klein gaatje is. Met een groter gat was het nooit gelukt naar huis te rijden zonder reparatie.
Overnachtingen tijdens zo’n terugreis zijn niet altijd even prettig. Het is over het algemeen koel, om niet te zeggen koud. Vaak regenachtig of veel wind. En zes dagen achtereen alleen maar in de auto zitten is toch ook niet je van het. Misschien volgend jaar toch maar met de boot terug naar Italië.
Het weer was bijna de hele reis mooi. Goede temperaturen en weinig neerslag. Warm zeewater. Griekenland blijft toch een favoriete bestemming!